Zilvermeeuw (Larus argentatus (Pontoppidan))

Orde: Charadriiformes
Familie: Laridae (meeuwen)

Zilvermeeuwen komen in heel Nederland voor. De zilvermeeuw voedt zich met een scala aan dingen, van vis, schaaldieren, insecten en jonge zoogdieren en vogels tot het etensafval van de mens. Door dit laatste zijn ze dan ook veel te vinden in de buurt van mensen en vuilstortplaatsen.

Uiterlijk

Het verenkleed van de zilvermeeuw is voornamelijk wit, waarbij de rug lichtgrijs van kleur is. De vleugelpunten zijn zwart met witte vlekken. In het winterkleed bevinden zich donkere strepen op de kop. De snavel is geel met een rode vlek bij de punt. De iris van het oog is helder geel. De poten zijn roze gekleurd.

Leefwijze

Het voedsel van de zilvermeeuw bestaat uit vis (grotendeels afkomstig van onze visserij), schelpdieren, strandkrabben, zeesterren, regenwormen, insecten, kleine zoogdieren, jonge vogels en etensafval van de mens, onder andere op vuilstortplaatsen. De kuikens worden in het begin vooral gevoerd met vis, insecten en regenwormen. Pas later worden schelpdieren en etensafval belangrijk. De meeste zilvermeeuwen overwinteren in eigen land en omringende gebieden. Slechts zelden trekken er vogels verder uit dan West-Duitsland of Noordwest-Frankrijk.

Broedtijd

Maanden april tot augustus – één legsel – drie olijfbruine eieren met bruine stippen.
Broedtijd: 25-33 dagen – vliegvlug: na 35-40 dagen, zelfstandig na 40-49 dagen.

Nesten worden meestal in duinen op de grond gebouwd, maar ook wel op gebouwen. Doordat vossen de nesten in de duinen leegroven, verleggen de zilvermeeuwen hun broedgebied namelijk steeds vaker naar steden in de buurt.  Vaak broeden zilvermeeuwen in kolonies in combinatie met kleine mantelmeeuwen. Vooral op Texel, in Zuid-Holland en in Zeeland zijn grote aantallen te vinden. In de maanden april en mei worden 2-3 eieren gelegd. Deze worden door beide ouders uitgebroed, waarbij het vrouwtje wel een hoofdrol speelt. De jongen worden daarna nog een behoorlijke tijd door de ouders verzorgd, zelfs als ze al kunnen vliegen. De jongen zijn te herkennen aan de grauwe bruingrijze kleuren.

Overlast

Het nestelgedrag in kolonies van de zilvermeeuw en de kleine mantelmeeuw en in mindere mate de stormmeeuw en het visdiefje zorgen voor overlast door hun gekrijs, uitwerpselen en agressief gedrag naar mensen.

Wering en preventie

Populatiebeheer door de eieren te behandelen en het gebruik van angstkreten. Alleen toegestaan bij integrale aanpak met ontheffing. Weren is mogelijk als ze op bepaalde plaatsen langs of op gevels zitten door het aanbrengen van pennen of schrikdraad. In de steden langs de kust is het wenselijk om de vogels niet te voeren en geen etensresten op straat te gooien. Daarnaast moet afval op straat zoveel mogelijk worden voorkomen en dienen ondergrondse vuilcontainers en prullenbakken goed te worden afgesloten.

Bestrijding

Voor de meeste vogels geldt dat ondanks de overlast die ze kunnen verzorgen, het verboden is ze te bestrijden als je hier geen specifieke toestemming voor hebt. Zilvermeeuwen zijn net als alle andere vogels die van nature in het wild in Nederland voorkomen, beschermd op grond van de Europese Vogelrichtlijn. In Nederland is dat geregeld via de Wet natuurbescherming.

Daarom is het nemen van preventieve maatregelen en wering, ondanks dat dit niet altijd even makkelijk is, de belangrijkste methode om overlast te verminderen.

Advies

Mochten de maatregelen, uitgevoerd aan de hand van dit advies, onvoldoende resultaat opleveren, neem dan contact op met het Kennis- en Adviescentrum Dierplagen (KAD).