Roek (Corvus frugilegus (L.))

Orde: Passeriformes (zangvogels)
Familie: Corvidae (kraaien)

De roek is even groot als de zwarte kraai en is soms lastig te onderscheiden van kraaien en kauwen. Het is dan ook geen verrassing dat de roek bij de familie kraaien hoort. De basis van zijn snavel is vrij van veren. Ook heeft hij een opvallende gevormde kop die afwijkt van die van een kraai.

Uiterlijk

De roek heeft een glanzend, zwart verenkleed met soms een blauwe glans. De snavel is vrij lang en recht, met een bleek-witte vlek rond de snavelbasis. Aan zijn dijen heeft de roek losse, afhangende veren. De roek loopt waggelend en hippend.

Leefwijze

Roeken leven gewoonlijk in zwermen, die zeer luidruchtig kunnen zijn. Ze nestelen in kolonies in bosjes of langs bosranden. De roek voedt zichzelf een groot deel van het jaar met emelten, engerlingen en regenwormen. ’s Winters zoeken ze gezamenlijk naar voedsel en eten zij ook veel plantaardig voedsel, zoals zaden. Graslanden zijn favoriet foerageergebied. Na de broedtijd worden slaapplaatsen in gebruik genomen.

Overlast

De roeken kunnen schade toebrengen aan grasvelden en gazons doordat ze hier in pikken opzoek naar insectenlarven (engerlingen en emelten). Verder kunnen ze schade toebrengen aan kuilhopen en pas gezaaide gewassen. Het zoeken naar engerlingen en emelten kan er natuurlijk ook voor zorgen dat er minder schade is aan uw gazon door vraat van deze insectenlarven: de aanwezigheid van de roek kan gezien worden als biologische bestrijding ervan. Roekenkolonies kunnen naast hun zoektocht naar insectenlarven ook veel lawaai maken en uitwerpselen achterlaten.

Wering en preventie

Het is belangrijk om roestplaatsen (zo worden slaapplaatsen genoemd) zoveel mogelijk tegen te gaan. Door middel van geluid (angstkreten van dezelfde vogel) gedurende een aantal dagen vol te houden zullen de roeken uiteindelijk worden verjaagd. Het verjagen moet echter beginnen als het nog licht is en zodra de eerste roeken verschijnen. Verder kunnen kunststof roeken worden opgehangen als afschrik methode. Agrariërs dienen eventueel de zaaimethode aan te passen.

In het verleden zijn vaak de roestplaatsen verwijderd door bijv. de bomen te kappen. Dit resulteert echter vaak in het uiteenvallen van de kolonie in kleinere kolonies. Deze roeken trekken verder de bewoonde dorpen en steden in, op zoek naar een nieuwe roestplaats. We zien dat hierdoor, samen met de intensivering van de landbouw, door de jaren heen steeds meer roeken in bebouwd gebied aangetroffen worden.

Advies

Mochten de maatregelen, uitgevoerd aan de hand van dit advies, onvoldoende resultaat opleveren, neem dan contact op met het Kennis- en Adviescentrum Dierplagen (KAD).