Uiterlijk

De Australische huisspin is een spinnensoort die oorspronkelijk afkomstig is uit Australië, maar zich door import van goederen inmiddels ook in Nederland heeft gevestigd. Deze spin is te herkennen aan zijn compacte lichaam, variërend in kleur van donkerbruin tot zwart, met een kenmerkend fluweelachtig uiterlijk en karakteristieke tekening op de bovenzijde van het lichaam. De vrouwtjes kunnen een lichaamslengte van ongeveer 12 mm bereiken, terwijl de mannetjes doorgaans wat kleiner zijn.

Leefwijze

De Australische huisspin bouwt karakteristieke webben die bestaan uit een dicht netwerk van draden, vaak te vinden op beschutte plekken zoals tussen planten, onder dakranden of in hoeken van gebouwen. Dit soort webben dient als een schuilplaats voor de spin en is vaak het eerste teken van hun aanwezigheid.

Het nut van spinnen

Hoewel de Australische huisspin in eerste instantie misschien een bedreiging lijkt vanwege haar imposante verschijning en de gelijkenis met andere grote spinnen, is ze relatief ongevaarlijk voor mensen. Net als veel andere spinnen, is ze niet agressief en zal ze alleen bijten wanneer ze zich bedreigd voelt. Haar beet kan lokaal wat irritatie veroorzaken, maar is doorgaans niet gevaarlijk.

Wering en preventie

Mocht je deze spin in of rondom je huis aantreffen, dan is er geen reden tot paniek. Het is vaak voldoende om ze voorzichtig buiten te verplaatsen. Voor mensen met een sterke angst voor spinnen kan het echter wenselijk zijn om preventieve maatregelen te nemen om te voorkomen dat deze spinnen zich in huis nestelen. Denk hierbij aan het dichten van kieren en naden, het plaatsen van horren voor ramen en deuren, en het regelmatig schoonmaken van donkere, stoffige hoekjes.

Er zullen maar weinig mensen zijn die weleens van de getijgerde lijmspuiter hebben gehoord. Toch bevindt deze soort zich in de directe nabijheid van velen. Het is een spinnetje van circa drie tot zes millimeter, dat vrijwel alleen in gebouwen voorkomt.

Spinnen hebben evenals insecten een uitwendig skelet, de chitinehuid; tijdens de groei vervellen ze enige malen.

Ontwikkeling en leefwijze

Deze spin maakt geen web om prooien te vangen, maar gaat lopend op zoek naar kleine diertjes, onder andere vliegen en muggen. Is er eenmaal een prooi in zicht, dan besluipt de lijmspuiter deze en spuugt er in een zigzag een kleverige giftige spinselsubstantie overheen. Dit komt uit een opening bij het uiteinde van de gifklauw. Hierdoor kunnen prooien op een afstand van wel twee centimeter uitgeschakeld worden. De jager kan het diertje nu openbijten en leegzuigen.
Onder de Nederlandse spinnen is het uniek dat er spinseldraadklieren in het kopborststuk aanwezig zijn en dat deze ook nog gecombineerd zijn met de gifklieren.

De spectaculaire sluip-en-spuit techniek wordt vooral ’s nachts uitgevoerd. Niet zelden is het trage spinnetje ook ’s ochtends nog wel aan te treffen als hij over de grond of het plafond terugloopt naar een schuilplaats. Slechts heel af en toe wandelt een getijgerde lijmspuiter naar buiten. Dit gebeurt alleen in de zomer, want anders is het te koud voor deze van oorsprong zuidelijke soort.

Voor de eitjes maakt deze soort overigens geen spinselwebje, zoals veel andere spinnen wel doen. Het vrouwtje draagt de eitjes met zich mee, totdat de jonge spinnen zijn uitgekomen.
Het kan voorkomen dat in huis veel jonge spinnetjes worden gevonden, die dan net uit een legsel gekropen zijn.

Het nut van spinnen

Veel mensen zijn bang voor spinnen (arachnofobie), terwijl spinnen juist ontzettend nuttige dieren zijn. Zij voeden zich namelijk met vele, vaak schadelijke en hinderlijke in huis voorkomende insecten zoals vliegen en muggen, tapijtkevers, papiervisjes, stofluizen en motten Daarom wordt aanbevolen ze met rust te laten.

Dankzij o.a. de getijgerde lijmspuiter hebben wij van deze diertjes een stuk minder last.

De valse wolfspin is een spinnensoort die oorspronkelijk afkomstig is uit Zuid-Europa, maar zich inmiddels in Nederland en elders in Europa heeft gevestigd. De eerste vastgelegde waarnemingen dateren uit 2007 en 2009 en met name de laatste jaren worden ze regelmatig gezien in huizen en andere gebouwen.

Uiterlijk

Valse wolfspinnen zijn onder andere te herkennen aan een typerende donker- en lichtbruine tekening op hun kop-borststuk en achterlijf. Vrouwtjes worden één tot twee centimeter groot, mannetjes blijven iets kleiner.

Ontwikkeling en leefwijze

Valse wolfspinnen worden meestal gezien in gebouwen, al is vanuit de literatuur bekend dat ze (ook) onder hout, stenen of schors leven. De exemplaren die men in gebouwen aantreft, kunnen dus zwervende individuen zijn die daar hun heil zoeken vanwege de hogere temperaturen.

Valse wolfspinnen maken geen web, maar jagen ’s nachts actief op een prooi. Vaak wordt gedacht dat het woord “vals” in de naam van de spin duidt op agressief gedrag, maar dat is niet correct. Het betekent alleen dat deze soort lijkt op de wolfspinnen (familie Lycosidae), maar in feite niet tot die familie behoort. De spin bijt alleen als hij zich sterk bedreigd voelt en de pijn van de beet wordt als mild ervaren. De aanwezigheid van een valse wolfspin is dus ongevaarlijk en vereist geen verdere maatregelen.