Gewone diefkever (Ptinus fur (L.))

Orde: Coleoptera (kevers)
Familie: Anobiidae (klopkevers)
Subfamilie: Ptininae (diefkevers)

Diefkevers lijken bij een snelle blik op spinnen en worden daarom in het Engels ook wel ‘spider beetles’ genoemd. Zij zijn lichtschuw en zullen wanneer men ze met licht beschijnt als een op heterdaad betrapte dief hun kopje intrekken (vandaar de Nederlandse naam). Diefkevers eten eigenlijk alles, zowel dierlijk als plantaardig materiaal. De australische diefkever (P. tectus (Boieldieu)) is een diefkever afkomstig uit Australië, maar komt nu al wijdverspreid voor en is een bekend plaagdier in musea.

Uiterlijk

De gewone diefkever is 3 tot 4,4 mm lang en bruin van kleur. Het mannetje is smal en langwerpig, het vrouwtje is meer ovaal van vorm.

Ontwikkeling en leefwijze

Kevers ondergaan een volledige gedaanteverwisseling. Dit wil zeggen dat de ontwikkeling 4 stadia kent: ei–larve–pop–adult. De totale ontwikkeling van ei tot volwassen insect duurt (bij 20-25°C en 70% relatieve vochtigheid) 3,5 tot 4,5 maanden. De vrouwtjes kunnen meer dan 100 eitjes leggen.
De australische diefkever ontwikkelt langzamer dan de gewone diefkever. Bij een temperatuur beneden de 10°C komt de ontwikkeling van P. tectus zelfs volledig stil te staan.

De eitjes van de diefkever zijn kleverig en hechten aan allerlei materialen. De larven van van de diefkevers voeden zich met allerlei droog plantaardig en dierlijk materiaal. Na een aantal vervellingen (4-5) spinnen de larven een cocon waarin ze verpoppen. Als de larven in bepaalde verpakkingsmaterialen zijn opgesloten, boren ze zich vaak naar buiten alvorens te verpoppen. De kevers zijn erg lichtschuw.

De australische diefkever (Ptinus tectus Bioeldieu).

Schade

Diefkevers zijn nuttige dieren. Zij ruimen oude voorraden plantaardig en dierlijk materiaal op.
Zij kunnen echter schade leveren bij het boren van gaten in materialen waarbij de waarde (in gewicht) van bepaalde producten kan verminderen. Door de verspreiding van producten waarin de diefkever zich bevindt wordt ook zij indirect verspreid.

Wering en preventie

Om de diefkever te weren moet met geen voorraden aanleggen die (te) lang worden bewaard: de oudste voorraden dienen het eerst gebruikt te worden (first in, first out). Regelmatig moeten de voorraden gecontroleerd worden op de aanwezigheid van plaagdieren. Een algemene goede hygiëne zal de wering ook ten goede komen.
Ter bestrijding kunnen aangetaste voorraden (van niet al te grote omvang) worden vernietigd.

Advies

Mochten de weringsmaatregelen, uitgevoerd aan de hand van deze informatie, onvoldoende resultaat opleveren, neem dan contact op met het Kennis- en Adviescentrum Dierplagen (KAD).